Beschrijving van bruggenhoofd Gent.
Het lot van Bruggenhoofd Gent na 3 dagen van strijd.
De Bunkertjes werden allen gebouwd tussen 1934 en 1935. Slechts deze in de buurt van Kwatrecht en Gijzenzele kenden effectief 3 dagen van strijd. Ondanks dat de bunkertjes zelf maar gewillig drie dagen hun functie konden uitvoeren waarvoor ze gebouwd werden, werd hergebruikt door geallieerde troepen door de Duitse bezetter toch gevreesd.
Na de drie dagen strijd die het bruggenhoofd Gent kende, werden op vele plaatsen reeds materialen gepikt van de leegstaande en meestal openstaande bunkers. Toen in 1941 de Duitsers door hadden dat ze in een lange strijd verwikkeld geraakt waren, kregen zij te maken met gebrek aan staal. Daarom werd opdracht gegeven al het ijzer en staal uit de bunkers te verwijderen.
Dit omvatte in eerste instantie het verwijderen van de 35 zware metalen koepels. Deze waren op de breedste plaats tot 20 cm dik staal, hetwelke men mooi kan zien op de rechter foto getrokken op het dak van Mu9. Zij wogen origineel bijna 6 ton toen ze geplaatst werden.
In vele gevallen ging men bij dit verwijderen van ijzer en staal zo ver dat zelfs de sporten om de koepel te kunnen betreden, mee afgebrand werden. Een tweede zaak die zo goed als bij alle bunkertjes verwijderd werd, waren de metalen voordeurtjes en gepantserde deuren. Bij het verwijderen van deze laatste, ziet men vaak dat zelfs de deurlijsten gedeeltelijk mee weggebrand werden.
Men ging daarna vaak zover dat zelfs de kleinste metalen zaken uit de bunker verwijderd werden zoals: de steunen aan de muren voor rekken, haken, chardome, extra poot voor opstelling Hotchkiss- of Coltmitrailleur, draadstang in het schietgat,...
Op 26 maart 1944 kwam van het Duitse opperbevel de opdracht in het binnenland gevaarlijke bunkers op te ruimen zodat deze niet opnieuw gebruikt zouden kunnen worden bij een eventueel verwachte poging tot bevrijding van de Lage Landen. Omdat men aan het afbreken van deze bunkers waarschijnlijk geen beginnen zag, beperkte men zich tot het stevig dichtmetsen van de schietgaten, gat naar de koepel en de toegangsdeuren.
Er zouden volgens de Duitse mededelingen zelfs mijnen gelegd zijn rondom de bunkers, al was dit waarschijnlijk niet meer dan een fabeltje om iedereen er vandaan te houden. Het dichtmetsen is dus niet het werk van boeren die bezoekers willen vermijden zoals velen tot op vandaag nog steeds denken.
Het doet ook de ronde dat na de oorlog de bunkertjes opnieuw vrijgemaakt zijn door het Belgisch leger om ze volledig te kunnen ontmantelen. Daarna zouden de bunkers definitief dichtgemetst zijn. Deze fase van eerst nog eens openmaken en dan opnieuw afsluiten lijkt mij zo absurd en onwaarschijnlijk dat ik er zelf weinig geloof aan hecht. De bunkertjes die u nu nog dichtgemetst terugvind, zijn meer dan waarschijnlijk nog steeds dichtgemetst van bij de eerste Duitse opdracht hiertoe in maart 1944.
| 
